از تصمیمی تلخ تا بازگشت به زندگی؛ ضرورت بازاندیشی در آموزش‌ های روانی و اجتماعی

حادثه‌ای تلخ اما امیدوارکننده عصر دیروز در یکی از پل های شهری رخ داد؛ دختری نوجوان در حالی که قصد داشت خود را به پایین پرتاب کند با حضور به‌موقع و اقدام هوشمندانه نیروهای پلیس از مرگ حتمی نجات یافت. مأموران انتظامی تنها به حضور فیزیکی بسنده نکردند بلکه با گفت‌وگ

آرام‌سازی فضای پرتنش و استفاده از روش‌های روانی توانستند این نوجوان را از تصمیم خود منصرف کنند
این رخداد علاوه بر آنکه یک زندگی را نجات داد بار دیگر نگاه‌ها را متوجه ضرورت توجه به مسئله خودکشی در میان نوجوانان و نیز لزوم تقویت مهارت‌های مداخله در بحران در میان نیروهای پلیس کرد.

نوجوانی دوره‌ای بحرانی از رشد است زمانی که فرد در تلاش برای کشف هویت استقلال و جایگاه اجتماعی خود است کوچکترین شکست یا فشار می‌ تواند در ذهن نوجوان به بحرانی بزرگ تبدیل شود. فشارهای خانوادگی سخت‌گیری‌های آموزشی ناکامی‌ های عاطفی احساس تنهایی ضعف در مهارت‌های حل مسئله و حتی القائات منفی شبکه‌های اجتماعی زمینه‌ساز اقدام به خودکشی هستند.
در میان دختران نوجوان، حساسیت عاطفی بیشتر نسبت به طردشدگی و قضاوت اجتماعی این خطر را دوچندان می‌کند.

این حادثه نشان داد که پلیس در مواجهه با چنین موقعیت‌ هایی باید فراتر از وظیفه انتظامی عمل کند نقش پلیس صرفا حضور در صحنه نیست بلکه نیازمند برخوردی روانشناسانه همدلانه و همراه با درک عمیق از شرایط فرد در بحران است.مامورانی که امروز این دختر نوجوان را نجات دادند با نزدیک شدن محتاطانه گفت‌وگوی آرام و ایجاد احساس امنیت موفق شدند جان او را حفظ کنند الگویی که می‌ تواند سرمشقی برای مواجهه‌های مشابه در آینده باشد.

با این حال نمی‌ توان از این نکته غافل شد که چنین مواردی نیازمند آموزش‌های سازمان‌ یافته و تخصصی است. آگاهی از زبان بدن افراد در بحران توانایی شناسایی نشانه‌های هشدار استفاده از تکنیک‌ های آرام‌ سازی و تعامل مؤثر با تیمهای اورژانس اجتماعی و روانشناسان از جمله مهارت‌هایی است که باید به‌طور نظام مند در آموزشهای پلیس گنجانده شود.
ایجاد دوره‌های تخصصی مداخله در بحران نه‌ تنها برای نیروهای انتظامی بلکه برای همه نهادهای امدادی و حمایتی می‌تواند ضریب موفقیت در مدیریت چنین رویدادهایی را به میزان چشمگیری افزایش دهد.

نجات دختر نوجوان از مرگ حتمی، اگرچه با پایانی خوش همراه بود اما یک پیام روشن دارد جامعه ما با مسئله‌ای جدی به نام بحران‌ های روانی نوجوانان مواجه است برخورد واکنشی کافی نیست نیاز به سیاستگذاری علمی آموزش مهارتهای زندگی به نسل جوان و تقویت توان مداخله نیروهای پلیس و امدادی داریم تنها در این صورت است که می‌ توان امید داشت زنگ‌ های خطری که هر از گاه در قالب چنین حوادثی به صدا درمی‌آید تبدیل به فرصتی برای بازاندیشی و اقدام پیشگیرانه شود اقدامی که هم امنیت روانی جامعه را تضمین می‌کند و هم جان نوجوانانی را که در آستانه تصمیم‌ های پرخطر قرار می‌گیرندنجات خواهد داد./ فاطمه دوماری