روایتی از بانوان کارآفرین جیرفت؛ از عکس‌های یادگاری تا حمایت واقعی

در دل شهرستان جیرفت زنانی زندگی می‌ کنند که با دستان خود تاریخ و فرهنگ این سرزمین را به‌ روز می‌نویسند، بانوانی که در رشته‌های مختلف صنایع‌ دستی از حصیربافی و گلیم‌ بافی و قالی بافی گرفته تا پته دوزی و چرم‌ دوزی، چرخه تولید را با عشق و تعهد به حرکت درآورده‌اند. آنان نه […]

در دل شهرستان جیرفت زنانی زندگی می‌ کنند که با دستان خود تاریخ و فرهنگ این سرزمین را به‌ روز می‌نویسند، بانوانی که در رشته‌های مختلف صنایع‌ دستی از حصیربافی و گلیم‌ بافی و قالی بافی گرفته تا پته دوزی و چرم‌ دوزی، چرخه تولید را با عشق و تعهد به حرکت درآورده‌اند.

آنان نه فقط هنرمند بلکه کارآفرینانی واقعی‌ هستند که با کمترین امکانات کارگاه‌های کوچک خانگی را به کانون امید و تلاش تبدیل کرده‌اند.

اما متأسفانه واقعیتی تلخ بر این تلاش‌ ها سایه افکنده است، سال‌هاست که حضور این بانوان در مراسم‌ ها،جشنواره ها و نمایشگاه‌ ها تنها به دعوتی نمادین از سوی برخی ادارات خلاصه می‌ شود، هرگاه مسئولان استانی یا کشوری به شهرستان جیرفت سفر می‌کنند از چند بانوی فعال دعوت می‌ شود تا محصولاتشان را در گوشه‌ای از مراسم به نمایش بگذارند، قاب‌ های عکس یادگاری ثبت می‌شود و لبخندها برجا می‌ ماند اما پس از آن هیچ ارتباط، حمایت یا پیگیری ملموسی ادامه نمی‌ یابد.

اداراتی که وظیفه دارند، زیرساخت توسعه مشاغل خانگی و صنایع‌ دستی را فراهم کنند در عمل تنها به نمایش بسنده می‌ کنند، حمایت‌ ها اغلب در حد وعده و حضور نمادین باقی می‌ ماند و از اقدامات موثر همچون آموزش‌ های کاربردی، ایجاد مسیر فروش پایدار و اتصال به بازارهای بزرگتر خبری نیست، آنچه در پایان باقی می‌ ماند، چند قاب عکس و گزارش‌هایی است که با واقعیت تلاش این بانوان فاصله دارد.

این بی‌ توجهی فقط نادیده گرفتن چند زن هنرمند نیست، بی‌ توجهی به بخشی از ظرفیت توسعه پایدار شهرستان است در حالی که صنایع‌ دستی علاوه بر اشتغالزایی نقش مهمی در حفظ میراث فرهنگی و تقویت اقتصاد خانواده‌ها دارد، نگاه سطحی برخی دستگاه‌ها موجب شده است که بسیاری از بانوان فعال یا ناامید شوند یا کار خود را نیمه‌کاره رها کنند.

بانوانی که با دست‌هایشان تولید می‌ کنند، تنها حمایت مالی نمی‌خواهند آنان احترام، استمرار ارتباط و برنامه‌ریزی هدفمند می‌ خواهند، نیاز به بازاری دارند که محصولاتشان دیده شود، تسهیلاتی که بتوانند مواد اولیه تهیه کنند و فضایی که فعالیتشان جدی گرفته شود.

چنین حمایتهایی نه لطف بلکه وظیفه ذاتی نهادهای متولی است، وظیفه‌ای که در سایه بی‌ عملی به گزارش‌های کاغذی و مراسم‌ های تشریفاتی تقلیل یافته است.

زمان آن رسیده است که ادارات شهرستان و استان از نگاه تبلیغاتی و مقطعی به فعالیت بانوان کارآفرین فاصله بگیرند و در عمل نشان دهند که به توان و نقش زنان در توسعه باور دارند، حمایت از بانوان کارآفرین نه فقط ادای دین به تلاش آنان، بلکه سرمایه‌ گذاری برای آینده شهرستان است.

امید است، مسئولان محترم به جای اکتفا به عکس‌های یادگاری و ثبت گزارش‌های عملکرد به میدان عمل بیایند با برنامه‌ریزی، حمایت واقعی و پیگیری مستمر زمینه تداوم فعالیت این بانوان توانمند را فراهم سازند، زیرا در نهایت پیشرفت هر جامعه‌ای از دستان همان زنانی آغاز می‌ شود که در سکوت و صبوری با دستان پینه‌بسته خود، امید می‌سازند./ الهام دوماری